Ang daming kwento sa loob ng utak ko ngayon. Mga pawang eksena sa nanlalamig na pusong nilisan. Di ko rin alam bat sa kabila ng pagtitiwala ko sa sarili kong kaya ko na, bumabalik sa idea na, Mahal ko pa sya. Nagpapalpitate na naman ako. Di makahinga noong makita ka kahapon sa gathering ng CFC. Aynako. Walang pupuntahan ang pagsusulat kong ito kundi ang isang thought na, bat nga ba ako yung naiwan? Bakit di kita pinahalagahan? Bakit ka napagod? Bakit gustong magwala ng puso at utak ko sa tuwing makikita ka? Bakit parang gusto kong muli kang magkwento ng lahat ng nagyari sayo buong araw? Bakit gusto kong marinig na gusto mong magpamasahe? Bkit gusto kong makita yung tayo? Bakit ikaw na naman? Bakit ikaw pa rin? Di ba talaga kita pinahalagahan? Saang parte ako nagkulang? Bakit patuloy akong nangangapa sa ideang akin ka? Bakit ayaw ko tumigil?
No comments:
Post a Comment